Twórczość kompozytorska Henryka Czyża (1923-2003) pozostaje w cieniu jego aktywnej i rozproszonej na wiele dziedzin artystycznej działalności, głównie na niwie dyrygenckiej. Wychowany w klasie legendarnego Waleriana Bierdiajewa i późniejszy mentor Antoniego Wita, zdołał w ciągu osiemdziesięciu lat swojego życia objechać niemal cały muzyczny świat i stanąć przed najważniejszymi zespołami orkiestrowymi Europy i Ameryki. W dodatku był to znakomity interpretator dzieł współczesnych kompozytorów, który miał znaczący udział w prawykonaniach utworów Krzysztofa Pendereckiego: Pasji wg św. Łukasza, Dier irae, Diabłów z Loundun. Był także dyrygentem doceniającym znaczenie nagrań muzyki klasycznej, stąd obecność jego wykonań w katalogach czołowych polskich i zagranicznych wytwórni fonograficznych. 

Czyż był także zawziętym autorem wielu książek o muzyce, popularyzatorem muzyki na wzór Bernsteina, występował w wielu audycjach telewizyjnych i radiowych. We wszystko angażował się z pełną pasją i w sposób absolutnie bezgraniczny. Szkoda, że jego twórczość kompozytorska stała dopiero na trzecim miejscu. Obdarzony talentem i w tym zakresie (podobnie jak wielu innych kolegów: Grzegorz Fitelberg czy Jan Krenz), zdołał jednak kilkukrotnie stworzyć dzieła, które zostały zapamiętane przez wielu słuchaczy (opera komiczna Kynolog w rozterce, Canzona di barocco na orkiestrę smyczkową). 

O okolicznościach powstania Dwóch arii buffo (Doktor pomidor; Tak mi się zdawało) niewiele wiadomo, kompozytor napisał je do własnych słów i choć w katalogach twórczości są one oznaczone jako powstałe w latach 1964-74, to w rzeczywistości są krótkimi i zabawnymi pieśniami na głos i fortepian (doktor pomidor prosi pacjentkę kapustę o rozebranie się ze wszystkich liści; opowieść o przelotnym i krótkim romansie). Można się tylko domyślać, że były próbą odreagowania dyrygenta tkwiącego godzinami w orkiestronie i ćwiczącego dziesiątki razy te same arie operowe oraz przyglądającego się flirtom śpiewaków teatralnym bufecie.

Arie zostały nagrane przez Tomasza Koniecznego i Lecha Napierałę na płytę From Secession to Distortion w 2023 roku (Universal/Dal Segno Institute) razem z utworami Ryszarda Straussa i Aleksandra Nowaka.